Naczyniaki są guzami nowotworowymi, w jakich skład wchodzą źle rozwinięte naczynia krwionośne. Mają na skórze nieestetycznie wyglądające zmiany, nie to jest natomiast największym problemem, jaki się z nimi wiąże. Wyróżnia się również naczyniaki w formie łagodnych zmian, jak oraz złośliwych guzów. Specjaliści wyróżniają kilka rodzajów naczyniaków. Zmiany nie mają określonej podstawy oraz sygnały. Ich leczenie części wypadków jest natomiast dosyć podobnie. Naczyniak jamisty to sposób łagodnego nowotworu, który wywodzi się z naczyń krwionośnych czy chłonnych. Do jego zaistnienia może zajść w każdym miejscu, zwykle powstają na skórze, w mięśniach szkieletowych, w strefach ust, na języku, oczach, wątrobie, a jeszcze w mózgu. Nie zawsze jest konieczność rozpoczęcia leczenia naczyniaków jamistych, część z nich zanika instynktownie. Naczyniak jamisty (z łac. haemangioma cavernosum) ma charakter poszerzonych przestrzeni naczyniowych wypełnionych krwią. Jest zmianą stosunkowo dobrze ograniczoną. Przepływ krwi w jego zakresie jest wolny, co służy jej wykrzepianiu. W przeciwieństwie do naczyniaka włośniczkowego – najczęstszego typu naczyniaka, nie ulega samoistnej regresji.
Typy naczyniaków
Obie grupy naczyniaków – delikatne oraz złośliwe możemy wydać na również mniejsze podgrupy. Oraz oczywiście w wypadku łagodnych zmiany jesteśmy do czynienia z:Naczyniakiem płaskim – odmiennie nazywanym plamistym; który pojawia się już podczas narodzin czy bezpośrednio po nich. Naczyniakiem włośniczkowym – zwykle rozpoznawany jest u nowonarodzonych dzieci – parę tygodni po narodzinach. Częściej ocenia się go u dziewczynek. Zwykle znika jeden z siebie po upływie szóstego roku życia. Naczyniakiem jamistym – może pojawić się w każdym przedziale wiekowym, przy czym częściej ocenia się go u kobiet. Naczyniakiem limfatycznym – pojawia się już po urodzeniu czy podczas pierwszych lat życia. Naczyniakiem gwiaździstym – diagnozowany jest u małych dzieci czy u młodych kobiet, rzadko pojawia się u mężczyzn.Natomiast wśród złośliwych guzów rozróżniamy: Naczyniomięsaki krwionośne, Mięsaki Kaposiego, Obłoniaki złośliwe
Naczyniak jamisty – charakterystyka
Naczyniaki jamiste są powszechnymi dolegliwościami, które zwłaszcza dotyczą dzieci (5-10% niemowląt). Zwykle naczyniaki jamiste występują u wcześniaków oraz dziewczynek, rzadziej u chłopców. Niezwykle powszechnie niewielkie zmiany skórne pojawiają się w skupiskach. Mogą przybierać różne formy (bladoczerwone, purpurowe guzki, czy również trochę wklęsłe zmiany, niebieskawe plamki o nieregularnych krawędziach). Początkowo naczyniak jamisty zwiększa swoje rozmiary chociażby przez czas paru miesięcy, potem jego wielkość ulega stabilizacji, zwykle dochodzi do samoistnego zaniku naczyniaka jamistego.
Naczyniak jamisty – podstawy
Naczyniaki jamiste powstają na skutek rozszerzenia naczyń krwionośnych, a potem wypełniane są przez krew dopływającą z tętnic. Zmiany szybko się rozrastają przez pomnażanie komórek śródbłonka naczyniowego. Natomiast przyczyna naczyniaków jamistych nie została do tej chwili dobrze poznana. Jest przypuszczenie, iż pewny nacisk na wzrost tego typu łagodnego nowotworu mają elementy genetyczne czy zespół Kasabacha-Merritta.
Naczyniak jamisty – sygnały
Kolor, kształt naczyniaka jamistego może ulegać zmianie, lecz oprócz przeobrażeń fizycznych, naczyniakowi mogą towarzyszyć inne dolegliwości, w współzależności od miejsca występowania łagodnej zmiany. Wśród symptomów naczyniaka jamistego wątroby można rozpoznać:
•ból w prawej, górnej części brzucha,
•brak apetytu,
•odczucie pełności pojawiające się po jedzeniu,
•mdłości,
•wymioty,
Tenże sposób naczyniaków jamistych powszechnie jest bezobjawowo. W wypadku naczyniaka jamistego oka mogą pojawić się następujące dolegliwości:
•widzenie podwójne,
•kłopoty ze wzrokiem,
•bolesny wytrzeszcz.
Jeśli dotrze do wytworzenia naczyniaka jamistego w mózgu mogą wystąpić:
•kłopoty ze wzrokiem,
•bóle głowy,
•strata pamięci,
•ataki padaczkowe,
•problemy językowe,
•drętwienie kończyn.
Pojawiające się na skórze naczyniaki jamiste, nie mają żadnych symptomów. Najczęściej są w strefach twarzy oraz skóry głowy tułowiu.
Naczyniak jamisty – diagnostyka
Rozpoznanie naczyniaków jamistych znajdujących się w jamie ustnej czy na skórze składa się na stwierdzeniu charakterystycznych widocznych symptomów. Do diagnostyki naczyniaków jamistych zlokalizowanych w wątrobie lub również mózgu zajmuje się miedzy innymi: rezonans magnetyczny, tomografię komputerową, angiografię czy USG, w pewnych wypadkach również biopsję.
Naczyniak jamisty – leczenie
Część naczyniaków jamistych ustępuje instynktownie. A w pewnych wypadkach, by przyśpieszyć mechanizm zanikania stosuje się terapię kompresyjną naczyniaków jamistych (wykorzystywanie nacisku w zakresie naczyniaka). Kolejną formą jest kuracja laserowa naczyniaków jamistych, która jest zahamowaniu wzrostu naczyniaka, ale nie jest na celu usunięcia zmiany (do tego odnosi się operację chirurgiczną). W pewnych wypadkach leczenia poleca się glikokortykoidy, które skutkują zahamowaniem wzrostu naczyniaka. Ponadto, w leczeniu naczyniaków jamistych używa się propanolu.