Etiologią ucisku w strefach kolana, barku, lub nogi może być zapalenie ścięgien oraz pochewek ścięgnistych. Stan zapalny tej formy powoduje zmniejszenie ruchomości, obrzęk oraz ból, który zwiększa się podczas ruchu. Najczęściej widziane jest zapalenie ścięgna Achillesa. Zapalenie ścięgna Achillesa przejawia się m.in. uciskiem podczas ruchu, obrzękiem oraz tkliwością.
Zapalenie ścięgna Achillesa
Ścięgno Achillesa, odmiennie nazywane ścięgnem piętowym, jest wykonane ze ścięgien mięśni łydki. Jest to najmocniejsze ścięgno w systemie ludzkim – jego wytrzymałość sięga aż 250-300 kg. Mimo tego jest jednakże ścięgnem, które niejednokrotnie jest uszkadzane. Zapalenie w obszarze tego ścięgna dotyczy często osób w wieku 30-50 lat. Może być efektem gwałtownego urazu, jednak częściej wywołane jest mikrourazami, które się sumują oraz wywołują zapalenie Achillesa. Zaburzenie to występuje u sportowców, np. biegaczy, ale również u osób, które szybko oraz bez odpowiedniego przygotowania podejmują trening sportowy. Warto wiedzieć, iż nie jedynie urazy powodują zapalenie ścięgna piętowego. Zapalenie to powszechnie występuje także w procesie wad, np. dny moczanowej, w efekcie gromadzenia się w ścięgnie kwasu moczowego.
Sygnały zapalenia ścięgna Achillesa:
1. ból o charakterze piekącym, który pojawia się na starcie wysiłku, potem się zmniejsza oraz znowu narasta po jego zakończeniu;
2. tkliwość w strefie 2-6 cm nad guzem piętowym;
3. ból występujący rano oraz obniżający się w przeciągu dnia;
4. czasami można usłyszeć trzeszczenie w strefie ścięgna.
Które są podstawy zapalenia ścięgna?
Ścięgno jest to struktura stanowiąca przedłużenie mięśnia aż do jego przyczepu. Są niezwykle silną formą w organizmie ludzkim – wytrzymałość ścięgna Achillesa sięga ok. 300 kg. Mimo tego nierzadko dochodzi do ich zniszczenia. Najczęściej etiologią nastąpienia stanu zapalnego w jego zakresie jest uraz spowodowany szybkim oraz dużym bodźcem czy również bodźcem słabym, natomiast często powtarzanym. Zaburzenie to powszechnie występuje u sportowców, np. u biegaczy zapalenie ścięgna Achillesa, ale również u osób, które prowadzą siedzący styl życia oraz bez stosownego przygotowania podejmują aktywność ruchową. Zapalenie ścięgna nie zawsze jednak jest wywołane urazem. Kolejną etiologią potrafią być dolegliwości układowe, które przyczyniają się do nastąpienia stanu zapalnego. Jest to np. dna moczanowa, lub reumatoidalne zapalenie stawów (RZS). W dolegliwościach tychże powszechnie występuje właśnie zapalenie ścięgna Achillesa. Wszystkiego typu choroby także potrafią wywołać zapalenie ścięgien, natomiast jest to rzadko spotykane. W wypadku, kiedy dojdzie do zapalenia przyczepów ścięgnistych do kości, mówi się o entezopatii. Przykładem entezopatii jest np. zapalenie ścięgien nadgarstka (zespół de Quervaina).
Jak leczyć zapalenie ścięgna?
Pierwszą sprawą, o której trzeba pamiętać, jest fakt, iż nie można obciążać zajętej okolicy ciała. Trzeba więc stosować właściwe pozycje ułożeniowe, które odciążą miejsce objęte dolegliwością. Osoby uprawiające sport oraz drażniące ścięgno, w jakim występuje stan zapalny, powinny zaprzestać treningów czy zmienić aktywność na mniej niebezpieczną dla danego ścięgna. Skorzystać można również z zaopatrzenia ortopedycznego, które ustabilizuje oraz odciąży uciążliwe miejsce. Sposobem odciążenia np. ścięgna piętowego, czyli ścięgna Achillesa, jest wykorzystywanie pod piętę wkładki do obuwia. Powinno się także pamiętać o ćwiczeniach wzmacniających oraz rozwijających dla utrzymania odpowiedniej długości oraz wytrzymałości mięśnia wraz ze ścięgnem. By pokonać stan zapalny, wykorzystuje się zabiegi fizykoterapeutyczne. Dobre są zabiegi z użyciem zimna, np. okłady lodem, lub masaż lodem. Można wykonywać je w warunkach domowych kilka razy dziennie – będą oddziaływać przeciwbólowo, przeciwzapalnie, zmniejszą obrzęk, a dzięki temu elastyczność będzie wyższa. Inne zabiegi z obszaru fizykoterapii to: krioterapia i laser, lub ultradźwięki, których celem także jest ograniczenie stanu zapalnego. Wyniki w leczeniu daje również leczenie farmakologiczne, a dokładniej wykorzystywanie niesteroidowych preparatów przeciwzapalnych (NLPZ). Można je przyjmować doustnie czy również miejscowo w postaci maści lub żelu. Specjalista może zlecić także glikokortykosteroidy, które stosuje się przez wstrzyknięcie w obolałe miejsce. Nie wolno ich natomiast stosować zbyt często. W sytuacji, jeśli leczenie farmakologiczne oraz rehabilitacja nie dają efektów, trzeba rozważyć leczenie chirurgiczne.
Zapalenie pochewek ścięgien nadgarstka
Zapalenie pochewek ścięgien nadgarstka jest określane zespołem de Quervaina. Dochodzi w nim do zapalenia ze zwłóknieniem wspólnej pochewki ścięgnistej prostownika krótkiego kciuka oraz odwodziciela długiego kciuka. Zapalenie to jest wywołane łączeniem się urazów i przeciążeniem wymienionych ścięgien (powtarzanie mocnego chwytu z odchyleniem łokciowym nadgarstka, np. długie pisanie, serw tenisowy). Zespół de Quervaina dotyczy zwłaszcza kobiet.
Sygnały zapalenia ścięgien nadgarstka:
1. bolesność uciskowa;
2. obrzęk w strefie kciuka oraz promieniowej strony nadgarstka;
3. ciągły ból w strefie wyrostka rylcowatego kości promieniowej – ruchy kciuka i duży chwyt nasilają ból.
