W wielu szkołach rodzice mają możliwość wykupienia obiadów dla dziecka. Czy warto zdecydować się na taki dodatkowy wydatek?

Ciąża to szczególny okres w życiu każdej kobiety. To piękny czas dający dużo radości i nadziei. Ale ciąża to także wiele ograniczeń. Jedne z nich dotyczą leczenia zębów w ciąży. Trzeba bowiem wiedzieć, że w ciąży nie można wykonywać wszystkich zabiegów stomatologicznych. Choć leczenie próchnicy jest bezpieczne przez cały okres ciąży, to już np. leczenia kanałowego nie powinno się przeprowadzać w pierwszym trymestrze.

Zęby w trakcie ciąży trzeba oczywiście leczyć. Zwłaszcza stany zapalne. Warto wiedzieć, że są one jedną z przyczyn przedwczesnego porodu. Dlatego ważne są regularne wizyty u stomatologa. Najlepszym rozwiązaniem będzie ustalenie takich wizyt już na początku ciąży. Jeśli pojawi się jakiś problem będzie on na tyle nie duży, że będzie można go spokojnie wyleczyć. Dlatego nie jest prawdą, że podczas ciąży kobieta nie może leczyć zębów. Może, tylko muszą być to zabiegi niewielkie. A aby tak było konieczne są regularne wizyty kontrolne u dentysty.

Jak wspomniano wcześniej, tradycyjne leczenie próchnicy jest dla przyszłej mamy bezpieczne w całym okresie trwania ciąży. Leczenia kanałowego unikać należy w pierwszych trymestrze. Jednak każdą taką sytuację trzeba zbadać indywidualnie. Jeśli stan zęba jest naprawdę zły lepiej jest nie czekać na drugi trymestr. Bakterie rozprzestrzeniające się z takiego zęba mogą narobić więcej szkód niż samo leczenie.

Warto podjąć tu także temat prześwietlenia RTG. Płód przez cały okres ciąży nie powinien być narażony na promieniowanie rentgenowskie. Dlatego zdjęć RTG nie powinno się robić przez całą ciążę. Zdarzają się sytuacje wyjątkowe. Np. bardzo silny ból. Jednak wówczas wykonując zdjęcie RTG należy zachować wszelkie środki ostrożności, aby nie narazić płodu na promieniowanie.

A co ze znieczuleniem? Znieczulenia zęba nie powinno stosować się w pierwszym trymestrze. W kolejnym okresie ciąży decyduje o tym stomatolog. Dlatego też odradza się usuwania zęba w pierwszym trymestrze. Często zabieg ten jest niemożliwy bez znieczulenia. Dlatego lepiej odłożyć to na później. Oczywiście jak w innych przypadkach każda sytuacja jest indywidualna.

Kolonoskopia to zabieg, który umożliwia nam sprawdzenie całego wnętrza jelita grubego. Celem zabiegu jest sprawdzenie błony śluzowej jelit na istnienie pewnych wad

Co warto wiedzieć przed zabiegiem

Kolonoskopie robi się przy wykorzystaniu gumowego endoskopu o grubości 2 centymetrów. Urządzenie wprowadza się przez bańkę odbytnicy, esicę oraz okrężnicę wchodzącą do zastawki krętniczo – kątniczej. Podczas analizowania jest również możliwość wycinku śluzówki do badań histopatologicznych i przeprowadzenie zabiegów endoskopowych: Usunięcie polipów, czyli polipektomia. Tamowanie krwawienia w dolnym obrębie jelita grubego. Poszerzenie jelit, na przykład po zabiegach operacyjnych. Zmniejszanie wagi guzów przy nieoperacyjnych nowotworach dla podniesienia przepuszczalności jelita grubego. Na kolonoskopię warto zgłosić się w wypadku: Profilaktycznego badania na raka jelita grubego. Krwawienia podczas defekacji. Polipów jelita grubego. Zmian w wypróżnianiu (biegunki, zaparcia).Niedokrwistości spowodowanej brakiem żelaza. Uchyłków jelita grubego. Wad zapalnych jelit.

Kolonoskopia – wskazania

Wskazania do wykonania kolonoskopi możemy rozłożyć na trzy grupy. Pierwsza spośród nich – kolonoskopia diagnostyczna, jak sama nazwa sugeruje jest przeprowadzana w celu wykrycia zaburzeń dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Badanie zapisuje się przy podejrzeniu raka jelita grubego, w wypadku krwawienia z przewodu pokarmowego, a również wówczas jeśli krew jest obecna w kale. Do symptomów, których wystąpienie powinno stanowić powód kolonoskopii wymienić należy również niewyjaśnioną niedokrwistość, schorzenia rytmu wypróżniania, a również duże bóle brzucha o nieznanej przyczynie. Kolonoskopia terapeutyczna, a więc lecznicza przeważnie jest przeprowadzana w celu usunięcia polipów (polipektomia) czy ciał obcych znajdujących się w przewodzie pokarmowym. Kolonoskopię terapeutyczną wykonywa się również w wypadku zaistnienia szkodliwych dla zdrowia pacjenta zwężeń powstałych na skutek kształtujących się zaburzeń.

Jak przygotować się do zabiegu kolonoskopii

Wiemy już, czym jest tenże zabieg. Teraz warto dowiedzieć się, czego trzeba unikać na siedem dni przed zabiegiem: Zaprzestanie stosowania środków zawierających żelazo. Po konsultacji z specjalistą zaprzestanie stosowania preparatów hamujących czynność płytek krwi — takich jak aspiryna lub acard. Po konsultacji ze specjalistą zamianę preparatów typu sinitrom, acenocumarol oraz syncumar (środki przeciwzakrzepowe) na heparynę niskocząsteczkową.W wypadku wad przewlekłych jak cukrzyca, konsultacje ze specjalistą, który ustali jasny plan kolonoskopii. Zaprzestanie spożywania produktów pestkowych, takich jak kiwi, truskawki lub winogrona. Do listy rzeczy zakazanych należy również dodać pieczywo z ziarnami, musli, mak, siemię. Należy również unikać buraków, które potrafią zabarwić śluzówkę jelita. Trzy dni bezpośrednio przed zabiegiem trzeba: Unikać posiłków stałych. Polecamy dietę płynną — kawa, herbata, woda, napoje bez miąższu i zupy bez kawałków warzyw oraz dodatków. W przeddzień analizowania: Dozwolone jest jedynie śniadanie. Bez napojów gazowanych i mleka.

Przebieg kolonoskopii

Miej więcej od godziny czternastej (czy o określonej ze specjalistą godzinie), podejmuje się przygotowanie bezpośrednie do zabiegu. Stosowany jest środek FORTRANS, który oferowany jest wyłącznie na receptę. Opakowanie zawiera 4 saszetki. Każdą spośród nich rozcieńcza się w litrze wody niegazowanej (w sumie cztery litry), potem spożywa w przeciągu pięciu — sześciu godzin. Dla poprawy smaku można schłodzić roztwór czy dołączyć do niego wyciąg z cytryny. Podczas stosowania leku nie można już jeść posiłków. Dozwolone jest picie niegazowanej wody i herbaty. Efektem działania preparatu są zwykłe wypróżnienia, ostatecznie treścią płynną. Sam zabieg jest łatwy, bezbolesny (jednak może być zrobiony z wykorzystaniem znieczulenia ogólnego), chociaż powoduje dyskomfort. Przed badaniem musimy przebrać się w profesjonalną odzież zabiegową oraz położyć się na kanapie. Najczęstszym ułożeniem jest lewy bok z podciągniętymi kolanami. Podczas zabiegu może powstać potrzeba zmiany pozycji. Specjalista ogląda wpierw okolice odbytu na obecność przetok, ropni i guzków krwawicznych. Potem smaruje żelem, którego przeznaczeniem jest miejscowe znieczulenie, a potem wykonywa badanie palcem (per rectum). Badaniu może towarzyszyć odczucie rozpierania, skurczów i wzdęcia — w takich wypadkach stosuje się znieczulenie ogólne dożylne. Dyskomfortowe może być powietrze, które jest wdmuchiwane do jelita, by uwidocznić błonę śluzową ściany jelita i umożliwić przesuwanie endoskopu. Podczas badania może dojść do wydostania się płynów czy gazów z jelit. Jest to oczywiste oraz popularne zjawisko, dlatego nie warto się tym przejmować. Badanie kolonoskopii trwa mniej więcej od piętnastu do czterdziestu minut. Czasem może dojść do wypadku, gdy nie uda się wprowadzić endoskopu wystarczająco dokładnie (w miejsce, gdzie wiąże się z jelitem cienkim), więc specjalista może zalecić dodatkowe badanie, czy określić, iż niepełna kolanoskopia jest odpowiednia.

Mianem testosteronu określamy hormon produkowany przez komórki Leydiga, które znajdują się jądrach. Za jego produkcję jednak winny jest ludzki umysł. Testosteron jest szczególnie istotnym hormonem oraz wykonywa dużą funkcję dla kondycji, zdrowia i odpowiedniego nastawienia mężczyzny. W tym artykule wyjaśnimy czym jest tenże hormon, i jak w dobry sposób można zwiększyć jego stopień.

Obniżony oraz podniesiony stopień testosteronu

Poniżej lista charakterystycznych symptomów przy ograniczonym poziomie testosteronu.

•Obiżone libido;

•kłopoty z erekcją;

•ograniczona objętość wytrysku;

•wyapdanie włosów;

•spadek sprawności oraz inspiracji do życia;

•utrata wagi mięśniowej;

•wzrost poziomu tkanki tłuszczowej;

•spadek gęstości kości;

•schorzenia nastrojów (stany depresyjne, schorzenia koncentracji);

Gdy idzie o podniesiony stopień testosteronu, to występuje on dość rzadko. Zwykle do przekroczenia naturalnego poziomu może dojść w wypadku leczenia testosteronem, a efekty uboczne takiej kuracji potrafią być następujące.

•Trądzik oraz przetłuszczanie się skóry;

•puchnięcie prostaty;

•zatrzymywanie cieczy w systemie;

•wzrost piersi;

•kłopoty z oddychaniem w trakcie wypoczynku;

•obniżona ilość plemników w nasieniu;

•pomniejszenie jąder;

•wzrost czerwonych krwinek

Co odpowiada za występowanie testosteronu?

Podwzgórze za pośrednictwem przysadki mózgowej sprawdza stopień testosteronu w systemie oraz kieruje odpowiednią wiedzę do komórek Leydiga, gdzie zachodzi produkcja tego hormonu. Potem testosteron dociera do krwi gdzie wiąże się z białkiem oraz staje się nieaktywny. Niestety, jedynie 10% tego hormonu zachowuje aktywność oraz możliwość do stymulacji genów odpowiedzialnych za syntezę białek. Ciało mężczyzny produkuje blisko 7 miligram testosteronu dziennie, a kobiece jedynie 0,3 miligram. To akurat tenże hormon odpowiada za wszystko co czyni mężczyznę mężczyzną. Mechanizm wytwórczości rozpoczyna się już w łonie mamy gdzie właśnie tenże hormon jest ważnym elementem, który oddziałuje na naszą płeć. Stężenie testosteronu oddziałuje i na to, czy będziemy wielkim osobnikiem, lub małym. W czasie dojrzewania natężenie tego hormonu szybko narasta – to czas kiedy chłopak zmienia się w dużego oraz rosłego faceta. Testosteron odpowiada za: owłosienie ciała i twarzy; wykształcenie i wielkość członka; prostatę; nasieniowody oraz gruczoły nasienne; spalanie tkanki tłuszczowej; strukturą mięśni; popęd płciowy i potencję; myślenie przestrzenne;aktywność oraz odporność; agresję. Wedle badań, osoby mające wielkie natężenie testosteronu mają skłonność do: sprawowania władzy; oddziaływania na innych; stanowczego prezentowania własnych myśli; energiczniejszych reakcji; większej aktywności fizycznej. Nie tylko część testosteronu jest istotna dla mężczyzny a również jego stosunek do innych hormonów. Wszystko musi składać się relatywnie do estrogenu. Brak tego hormonu, a nadmiar drugiego, daje dużą agresję i niezaspokojony popęd. Nadmiar testosteronu może pochodzić z niewielkiej aktywności aromatazy, czyli enzymu odpowiadającego za zamianę testosteronu w estrogen. Z innej strony, superaktywność aromatazy powoduje nadmiar estrogenu, zmniejszenie popędu płciowego, brak chęci do robienia kariery i drażliwość. Testosteron jest najistotniejszym elementem zwiększającym siłę, masę i moc mięśni. Hormon ten stymuluje przyswajanie białka, buduje tkankę mięśniową, zwiększa wytrzymałość mięśni i kształtuje ciało.

Sposoby na wzmocnienie testosteronu w systemie.

Jest mnóstwo zabiegów na wzmocnienie testosteronu, postaramy się opisać kilka najpopularniejszych oraz najefektywniejszych: Sposób na stres – elementem obiżajacym stężenie testosteronu jest stres. Warto unikać nerwów, żyć pro-aktywnie i konstruktywnie. Optymizm i pogoda ducha może wykazać się środkiem do podniesienia tego hormonu. Podczas stresu organizm produkuje kortyzol, który neutralizuje działanie testosteronu; Sposób na suplement – jest wiele suplementów, które zawierają treści podnoszące stopień testosteronu w systemie. Proponujemy sprawdzić tutaj. Mają często żeń-szeń, który odpowiada za hamowanie aromatazy. Sposób na tkankę tłuszczową – Enzym aromataza, który zmienia testosteron w estrogen występuje w tkance tłuszczowej. Jej redukcja zezwala na wzmocnienie testosteronu; Sposób na seks – Aktywność fizyczna pobudza gruczoły nasienne, a pośrednio podwzgórze odpowiedzialne za testosteron. Im przeważnie uprawiamy seks, tym większy staje się popęd. W końcu apetyt wzrasta w miarę jedzenia. Sposób na jedzenie – warto unikać pewnych produktów, które winne są za aktywowanie aromatazy: olej z nasion dyni; artykuły pszczelarskie; Warto za to spożywać rzeczy, które hamują wzrost aromatazy, chociażby czerwona koniczyna i korzeń żeń-szenia. Sposób na trening – Ćwiczenia wzmacniające układ mięśniowy dobrze oddziałują na stopień testosteronu. Rozwijanie mocy, siły i wagi mięśniowej podniesie stopień testosteronu i podniesie jego aktywną ilość. Warto pamiętać, iż treningi wytrzymałościowe obniżają stopień tego hormonu. Parametry ćwiczeń mają duże oraz bardzo istotne znaczenie dla zwiększenia testosteronu.

Prącie to męski organ kopulacyjny, który jest wykonany z trzonu (ciała jamiste) i żołędzi, czyli główki. Jest ona przykryta płatem skóry zwanym napletkiem, który duzi funkcję ochronną. Podczas spoczynku jak oraz w wzwodzie, napletek winien szybko oraz sprawnie schodzić z żołędzi do rowka żołędziowego (rowek miedzy trzonem a żołędzią).

Stulejka to mały defekt anatomiczny – zwężenie napletka, uniemożliwiające zsunięcie go z żołędzi. Stulejka dotyka również chłopców, jak oraz dorosłych panów. Im prędzej się stulejkę zlikwiduje, tym lepiej. Zabieg zlikwidowania stulejki jest łatwy oraz szybki, można go zrobić w każdym wieku. Sprawdź, na czym polega leczenie stulejki. Stulejka (łac. phimosis) to zwężenie napletka, które utrudnia zsunięcie go z żołędzi penisa. Zabieg usunięcia stulejki można przeprowadzić w każdym wieku. Jeszcze niedawno uważano, że to dolegliwość wrodzona, jednak częściej stulejka jest wynikiem nieprawidłowej pielęgnacji niemowlęcia płci męskiej, złych nawyków higienicznych (nieodciąganie napletka podczas wydalania moczu oraz czyszczenia), stanów zapalnych cewki moczowej, żołędzi oraz napletka, a również komplikacji cukrzycowych (zazwyczaj u starych panów). Nieleczona stulejka uniemożliwia a czasem wręcz utrudnia prowadzenie zwykłego życia płciowego (ze względu na ból), jest też powodem stanów zapalnych u mężczyzny oraz jego partnerki.

Kiedy można określić stulejkę?

Gdy u trzyletniego chłopca napletek nie daje się zdjąć z żołędzi penisa, najprawdopodobniej dziecko ma stulejkę. Wcześniej ścisłe przyleganie napletka jest prawidłowe, bo u młodego mężczyznę jest on przytwierdzony do żołędzi mastką – tłuszczową wydzieliną, w jakiej są złuszczone komórki nabłonka oraz flora bakteryjna. U dwuletniego chłopca mastka powinna się już dać wypłukiwać oraz napletek powoli zaczyna się odklejać. Nie można jednak na siłę zsuwać napletka, ponieważ to sprawia ból. Gdy u trzylatka nie można tegoż wykonać swobodnie trzeba umówić się ze specjalistą. U nastolatka lub dorosłego pana stulejkę określa się, jeśli napletek nie przesuwa się czy zsuwa jedynie trochę z żołędzi. Nie można go zsuwać na siłę ponieważ można doprowadzić do uwięźnięcia napletka w rowku zażołędnym oraz do martwicy prącia.

Na czym polega zabieg usunięcia stulejki

U dzieci możliwe jest leczenie maściami sterydowymi, jakie są w stanie doprowadzić do odklejenia napletka oraz odbudowania jego pracy. Czasem jednak konieczna jest operacja, którą u dzieci obowiązkowo wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Zabieg polega na poszerzeniu ujścia napletka, tak żeby swobodnie dawał się zsuwać z żołędzi czy na całym usunięciu napletka (obrzezaniu). Druga metoda jest wygodniejsza, bo raz na zawsze chłopiec pozbywa się problemu. Po zabiegu likwidowania stulejki poprzez pierwsze dwa tygodnie niezbędne jest noszeni opatrunku oraz trzymanie penisa w pozycji do góry, np. za pomoc plastra przyklejanego do brzucha. W takiej pozycji zdecydowanie lepiej się goi. W następnych tygodniach po operacji może być niezbędne wykorzystywanie łagodzących maści, np. alantan, bo żołądź nieprzyzwyczajona do bodźców dotykowych jest wrażliwa.

Leczenie stulejki u dorosłych panów

Stulejka u dorosłych z zasady jest efektem niewłaściwej czystości (nie zsuwanie napletka przy oddawaniu moczu oraz myciu) oraz powstałych w jej efekcie stanów zapalnych pozostawiających blizny. Leczenie u dorosłych w pewnej części wypadków wymaga zabiegu operacyjnego. Może on być przeprowadzony w znieczuleniu miejscowym, jednak z powodu dużego unerwienie penisa chorzy często wybierają znieczulenie ogólne. Po operacji specjalista zakłada opatrunek, jaki jest wymieniany po 24 godzinach. Penis winien być trzymany w pozycji pionowej, żeby ograniczyć obrzęk po operacji. Na pierwszą zmianę opatrunku mężczyzna idzie do specjalisty, następne zmienia sam. Po operacji niezbędne jest stosowanie leków znieczulających oraz antybiotyku. Przez pierwszych dziesięć dni po operacji trzeba się obchodzić z penisem niezwykle łagodnie, żeby nie urażać rany oraz nie uszkodzić szwów. Po zrośnięciu tkanek oraz usunięciu szwów (chyba iż zastosowano rozpuszczalne) można rozpocząć rehabilitację penisa. Zaczynamy ją wówczas, jeśli operacja polegała na poszerzeniu ujścia napletka. Należy go odwodzić, oraz przywodzić, żeby po zagojeniu nie stawał się znów zbyt mały. Mężczyźni, u których wykonano zabieg likwidacji stulejki winni przez miesiąc powstrzymać się współżycia.

Komplikacje zdrowotne spowodowane stulejką

Wśród komplikacji możemy wymienić: kłopoty w prowadzeniu zwykłego życia płciowego – ból podczas zbliżeń seksualnych wywołanych niemożnością zsunięcia napletka czy utrudnienia z tym połączone; uwięzienie napletka w rowku zażołędnym – powstaje załupek czyli paraphimosis. Taki wypadek wymaga szybkiej operacji, ponieważ uciśnięte prącie może obumrzeć; stulejka całkowita – niemożność zachowania czystości intymnej. W wypadku jeśli nie możemy dostać się podczas czyszczenia pod napletek jest skomplikowanym stanem. Członek produkuje wydzieliny, takie jak mastka, które wywołują stany zapalne cewki moczowej, dróg moczowych a chociażby prostaty.