Gdy nasze serce z jednego powodu jest niedokrwione, brak w nim świeżej krwi, wówczas pojawiają się ogromne kłopoty. Koronografia, to sam z wielu zabiegów, które składa się, by sprawdzić stan żył oplatających nasze serce. Jednak nie jest toż sposób lecznicy, to stanowi on konieczny oraz niezwykle istotny do możliwości przyszłego leczenia, by w ogóle ważna było sprawdzić co się dzieje w przestrzeni naszego serca. Jak się go przeprowadza, jak się do niego przygotować o tym dowiesz się z dalszej stronie artykułu.

Czym jest również na czym polega koronografia

Koronografia jest zabiegiem kontrolnym, który odbywa się w sytuacji podejrzenia ograniczenia światła naczyń krwionośnych czy wykrycia różnych wady w strefie serca. W trakcie zabiegu wpuszcza się do żył kontrast, który uwidoczni je na specjalistycznym sprzęcie, tak, by specjalista mógł dobrze obejrzeć którędy przechodzą, gdzie pojawiają się zmiany oraz lub wszystkie pracują poprawnie. W ostatnim czasie specjalista może także określić prawidłową czy nie pracę serca.

Kiedy wykonuje się koronografię

Koronografia przeprowadzana jest gdy zleci nam to specjalista, analizowania nie odbywa się na życzenie, bo jest dość skomplikowane oraz wymaga odpowiedniego przygotowania. Do skierowania na koronografię specjalista może zlecić, jeśli podejrzewa pewne dolegliwości. Najczęściej powodem jest potwierdzenie dolegliwości wieńcowej po zrobieniu uprzednich badań, które potrafią o niej świadczyć. Jeśli analizowania zrobione do tej chwili sugerują o zaawansowanej formie dolegliwości wieńcowej serca, wówczas badanie wykonywa się w trybie pilnym, jeśli zawsze jest toż ciężka oraz długa formę oraz nie ma wskazań do natychmiastowego analizowania oraz leczenia, to można poczekać zdecydowanie dłużej na tenże sposób. W jakim celu składa się koronografię. Koronografia polega na sprawdzenia w którym bycie są żyły oraz tętnice w strefach serca, a i te, które do niego wchodzą oraz z niego wychodzą. Celem może być potwierdzenie pewnych wad czy zobrazowanie zmian będących w ciągu krwionośnym przed operacją, by było wiadomo jak się poruszać oraz które były naprawiać.Koronografia pozwala na wykrycie: wad zastawek serca, niedokrwienność, rozwarstwienie czy tętniaki aorty, przebyty zawał czy stan zapaści, po problemach sercowych bez odkrytej podstawy jak zatrzymanie akcji serca, silne stany wad wieńcowych, możliwość zmian w tętnicach, diagnostyka tętnic wieńcowych, aorty itp.

Przeciwwskazania do zrobienia koronografii

Zasadniczo brak jest pewnych przeciwwskazań do wykonywania zabiegu koronografii, ze powodu na uczulenie można podać inny środek kontrastujący, natomiast badanie może kończyć się na cierpiących naczyniach krwionośnych, jest toż wręcz ułatwienie dla specjalisty w prowadzeniu badań oraz leczenia pacjenta. Natomiast czasem zdarzają się pewne dolegliwości, które potrafią wywołać odłożenie w okresie zabiegu koronografii, natomiast dzieje się to po uzgodnieniu działania z pacjentem. Potrafią więc być takie zaburzenia jak: długotrwałe dolegliwości nerek o zaawansowanym stadium, obrzęk płuc, wysięki, niedawny udar mózgu, silna niedokrwienność, nadciśnienie tętnicze, dolegliwość, która ogranicza możliwość przeżycia pacjenta jak nowotwór lub AIDS

Jakprzygotować się do zabiegu koronografii

Koronografia wymaga udania się do szpitala wcześniej niż dzień, w trakcie hospitalizacji chory zostanie dobrze przygotowany do zabiegu. Warto poinformować lekarza prowadzącego o przyjmowanych lekach, bo możliwe, iż większość z nich należy będzie na trzy dni przed zabiegiem odstawić, są to na przykład środki cukrzycowe. Część odstawia się tylko na dzień. Z tego względu konieczna jest konsultacja z specjalistą prowadzącym. Przed samym zabiegiem, to oznacza w jego dniu wykonane zostaną analizowania takie jak: morfologia krwi, oznaczenie grupy krwi, analizowania biochemiczne i koagulogram. I istotne jest dobre nawadnianie się, by nie doprowadzić do odwodnienia, jeśli jesteśmy na dolegliwości nerek, warto wypić więcej tego dnia!

Jak przebiega zabieg koronografii

Pierwszy etap zabiegu

Zabieg koronografii przeprowadzany jest bez znieczulenia ogólnego, a tylko z miejscowym, można także dostać środki zmniejszające rozciągnięcie, co za tym idzie, chory jest cały okres świadomy podczas analizowania. Nie zamierza natomiast powodów do obaw. Zabieg wykonywa się w pozycji leżącej, zależnej z tego, przez którą tętnicę specjalista będzie się dostawał do naczyń wieńcowych. Chory jest podpięty pod całą aparaturę kontrolującą jego prace życiowe.

Drugi etap zabiegu

Potem nakłuta jest tętnica oraz wprowadzona igła, jest także założona koszulka konieczna do tego sposobu, jest toż dosyć nieprzyjemny moment dla pacjenta. Potem zakładane jest cewnikowanie przez które kilkukrotnie zostanie wprowadzony kontrast, by uwidocznić były na obrazie RTG. Całe badanie jest rejestrowane, by specjalista mógł ponownie, na spokojnie obejrzeć wyniki, natomiast może ważyć chociażby w trakcie trwania zabiegu. Dodatkowo kontrast może zostać wprowadzony głębiej – aż do serca by sprawdzić jego stan. Istotne jest by chory komunikował jak się czuje oraz zdecydowanie poinformował lekarza przeprowadzającego zabieg jeśli coś wyraźnie dzieje się źle oraz chory źle się czuje.

Trzeci etap zabiegu

Po nagraniu obrazu RTG z uwidocznionym kontrastem zabieg odbywa się wraz ze zdjęciem całej aparatury i zabezpieczeniem nakłuwanej tętnicy.

Atopowe zapalenie skóry (AZS) to zaburzenie, którego podstawą są schorzenia w układzie immunologicznym. Atopowe zapalenie skóry pojawia się powszechnie z alergiami pokarmowymi, astmą, katarem siennym. Nie można określić jednego czynnika, jaki był dostępny za atopowe zapalenie skóry, to jego wyleczenie całkowite jest prawie niemożliwe. Stosuje się tylko leczenie objawowe, które łagodzi uporczywy świąd skóry atopowej i obniża dyskomfort oraz suchość skóry.

Atopowe zapalenie skóry – dolegliwości uczuleniowe

Atopowe zapalenie skóry należy do grupy tzw. wad atopowych, do których kwalifikuje się również:

•astmę oskrzelową;

•sezonowy czy ciągły katar sienny;

•pokrzywkę;

•uczuleniowe zapalenie spojówek.

Atopowe zapalenie skóry – przyczyny

Atopowe zapalenie skóry to dolegliwość, której źródło jest w genach pacjenta. Temat z atopią polega na nieprawidłowej odpowiedzi układu immunologicznego na niewielkie ilości antygenów. Nieprawidłowość ta znaczy zbytnie wytwarzanie przeciwciał IgE, skierowanym przeciwko alergenom. Atopia to miłość do działania w wyjątkowy sposób na alergeny środowiskowe. Jest to zbytnia oraz nieprzewidywalna odpowiedź na pyłki roślin, alergeny pokarmowe, sierść zwierząt oraz różne alergeny – odpowiedź ze strony układu oddechowego, oczu, przewodu pokarmowego oraz skóry. W ramach atopii mówimy o katarach siennych, astmie, atopowym zapaleniu skóry, atopowym zapaleniu spojówek itp. Atopowe zapalenie skóry zwykle zaczyna się już we wczesnym czasie dziecięcym oraz niewątpliwie ma źródło genetyczne.

Leczenie przyczynowe oraz objawowe atopowego zapalenia skóry

Nieprawidłowa proporcja kwasów omega-3 do kwasów omega-6, deficyt kwasu linolowego (LA) i schorzenia przemiany kwasu linolowego w gamma-linolenowy w organizmie są przyczynami zachorowań na atopowe zapalenie skóry. Chcąc leczyć tę dolegliwość przyczynowo, należy utrzymywać właściwe proporcje kwasów omega-3 do omega-6, które w organizmie człowieka wynoszą między 1:1 a 1:4. Gdy znane są elementy uczulające, należy je usunąć z środowiska czy pokarmów pacjenta. Można również podejmować próby odczulania. Kuracja atopowego zapalenia skóry polega na naprawieniu uszkodzenia naskórka z użyciem maści oraz kosmetyków natłuszczających, czasem z dodatkiem środków steroidowych. Poza tym podaje się nowoczesne środki przeciwzapalne: takrolimus oraz pimekrolimus, i fototerapię, czyli leczenie światłem. Leczenie objawowe atopowego zapalenia skóry bazuje na stosowaniu preparatów przeciwuczuleniowych, kortykosteroidów w form maści w stanie zaostrzeń, preparatów immunosupresyjnych ogólnych oraz miejscowych, a również fototerapii (naświetlanie promieniami UVA oraz UVB) oraz fotochemioterapii (PUVA). Jest toż także leczenie światłem z dodatkowym zastosowaniem farmaceutyku. Na świąd najlepiej pomagają w/w steroidy miejscowe, takrolimus oraz intensywne natłuszczanie, i fototerapia czyli wszystkie powyższe formy. Oprócz tego efektywne są najstarsze środki antyhistaminowe, np. hydroxyzyna oraz najnowsze środki typu cyklosporyny wykorzystywane doustnie. W leczeniu atopowego zapalenia skóry istotne jest także noszenie odpowiednich ubrań. – Odzież osoby z AZS winna być bawełniana oraz oddychająca. Można wykorzystywać wet wrapping, tzn. bandażowanie ciała po kąpieli, po uprzednim szybkim nasmarowaniu skóry emolientami (środkami natłuszczającymi) w parę minut po wyjściu z wanny – dodaje specjalista. Należy także pamiętać, iż formy wykorzystywane w leczeniu są różne w wypadku dzieci oraz dorosłych. – Leczenie dzieci polega zwłaszcza na naprawie uszkodzonej bariery naskórkowej bez uciekania się do leczenia ogólnego. Środki antyhistaminowe nie są zbyt potrzebne w leczeniu AZS. U dorosłych zajmuje się mocniejsze steroidy do miejscowego stosowania, terapię PUVA (fotochemioterapię) oraz środki doustne, obniżające nadmierną odpowiedź immunologiczną.

Pielęgnacja atopowego zapalenia skóry

W pielęgnacji skóry atopowej bardzo istotne jest jej systematyczne nawilżanie oraz natłuszczanie. Można toż wyglądać w trakcie kąpieli, do której dodajemy właściwe środki nawilżające oraz natłuszczające. Kąpiel osoby z atopią skórną powinna spełniać określone warunki. Powinna być od kilku do kilkunastu minut (średnio 10-15 minut), w współzależności od nasilenia stanu zapalnego skóry. Preferowana gorączka wody to 33-34°C. Polecane jest dodawanie do wody emulsji, płynów, olejów mineralnych oraz naturalnych o pH 5,5, które – nawilżając oraz natłuszczając skórę – pomagają dodatkowo kontrolować świąd oraz pozwalają ograniczyć wykorzystywanie miejscowych środków przeciwzapalnych. Rozdrażnienia skórne łagodzi również kąpiel z dodatkiem krochmalu. Przy atopowym zapaleniu skóry po kąpieli poleca się delikatne osuszenie skóry miękkim ręcznikiem, bez jej pocierania oraz potem (blisko 5 minut po kąpieli) zastosowanie obojętnych środków nawilżająco-natłuszczających (na całą skórę) i miejscowych preparatów przeciwzapalnych w zakresie zmian skórnych. Środki przeznaczone do kąpieli leczniczej, zawierające środki przeciwbakteryjne, należy wykorzystywać tylko w sytuacji, jeśli dotrze do nadkażenia bakteryjnego. Nie winno się korzystać z perfumowanych mydeł, soli kąpielowych oraz aromatyzowanych produktów kosmetycznych . Do natłuszczania skóry nadają się delikatne kremy, zawierające lanolinę, parafinę, olej lniany, oliwę z oliwek.

Katar jest zmorą, z jaką niewątpliwie miał do czynienia każdy człowiek. Zwłaszcza jesienią apteki są wręcz okupowane kichającymi oraz zasmarkanymi klientami, którzy szukają pomocy przy ostrym wirusowym zapaleniu błony śluzowej nosa, zwanym powszechnie katarem. Czemu jesienią? Bo, wtedy pogoda jest zwłaszcza zmienna oraz człowiek powszechnie ubiera się nieodpowiednio do pogody. Wirusem kataru jest także niezwykle szybko się zarazić. Najczęściej dochodzi do tego drogą kropelkową. Ludzie kichają rozsiewając zainfekowaną wydzielinę z nosa, a my ją po prostu wdychamy. Ciekawostką jest, iż katar że być stworzony przez jeden z aż dwustu typów wirusów! Oraz powszechnie powraca ? w czasie swojego działania jesteśmy go mnóstwo, mnóstwo razy..

Sygnały kataru

Najczęstszym symptomem kataru jest kichanie, świerzbienie i odczucie zatkanego nosa. Na starcie zapalenia wydzielina z nosa jest czysta oraz wodnista, pacjent ma poczucie jakby lało mu się z nosa. Po upływie 2-3 dni wydzielina ta staje się wiele bardziej bogata oraz przybiera barwę żółtawą, lub zielonkawą. Jest to fakt na nadważenie bakteryjne. Początek kataru zazwyczaj połączony jest ze łzawieniem oraz uciskiem głowy. Zdarza się także, iż stan zapalny przechodzi także na zatoki, wtedy jest ważniejszy problem. Jak głosi znane przysłowie katar lub leczony trwa tydzień, nie leczony siedem dni. Gdy dotrze do zapalenia zatok, dolegliwość ta zdecydowanie się wydłuża. Pacjent czuje wtedy ból głowy, ból w strefie czoła oraz wysokiej części nosa. Najczęściej jest również złe samopoczucie. Lub każdy mający katar, choruje również na zapalenie zatok? Nie oraz całe szczęście. Wiele bardziej narażeni są na to ci, którzy mają wady w strukturze nosa, m.in. krzywą przegrodę nosową, ale także alergicy oraz dorośli.

Katar u dzieci

Katar u małych dzieci jest wielkim problemem dla rodziców, bo maluch nie potrafi sam wysmarkać oraz oczyścić nosa. Zwykle oprócz kataru pojawia się choroba przeziębieniowa, a wraz z nią pojawia się temperatura oraz ból głowy. Niewielkie dzieci, które są katar, są także kłopot z oddychaniem. U dzieci drogi oddechowe są zdecydowanie krótsze, tak jak trąbki Eustachiusza. Z tego względu zdecydowanie łatwiej o powikłania. Dlatego również chore dziecko powinno niezwłocznie odnaleźć się pod kontrolą lekarza, które podejmie odpowiednie leczenie.

Leczenie kataru

Leczenie kataru zwykle ma na celu przede wszystkim złagodzenie symptomów oraz zapobieganie uczucia zatkanego nosa. Dlatego najczęściej cierpiący wybierają krople do nosa, w jakich znajdują się składniku obkurczające naczynia krwionośne błony śluzowej, jaka jest obrzęknięta. Krople do nosa zawierają ksylometazolinę, oxymetazolinę, nafazolinę, które udrażniają nos. Problemem jest przecież to, iż działanie kropli jest dosyć krótkotrwałe. Zwykle po upływie paru godzin (czasem chociażby dwóch), katar pojawia się ponownie. Należy wiedzieć, iż nie niezbędne jest systematyczne aplikowanie kropli ponad sześciu dni. Robi to niezwykle negatywnie na naszą błonę śluzową. Może także nastąpić zanik błony śluzowej nosa, co składa się z drugim oraz problemowym leczeniem. Krople do nosa nie są także przeznaczone dla dzieci. Osoby, które je używają wiedzą, iż łatwo spływają do nosa. U najmniejszych że to negatywnie wpłynąć na układ krążenia. Firmy farmaceutyczne wpadły to na pomysł produkowania żeli do nosa. Działają tak jak krople, natomiast po wpuszczeniu ich do nosa, są w zakresie jam nie przedostając się do gardła. Od niedawna pojawiły się również pastylki na katar. Gdy są wykorzystywane od starcie dolegliwości, rzeczywiście mogą zmniejszyć sygnały. Pastylki zawierają środek antyalergiczny oraz środek obkurczający naczynia krwionośne błony śluzowej. Zanim natomiast zdecydujemy się na doustną walkę katarem, warto skonsultować to z swym specjalistą. Osoby chorujące np. na dolegliwości wieńcowe serca, nadciśnienie tętnicze, jaskrę, przerost gruczoły krokowego, nadczynność tarczycy oraz wielu różnych, nie powinny stosować tego rodzaju środków.

Katar a wzrost temperatury:

Niezwykle powszechnie wraz z katarem mamy stan podgorączkowy. Składa się to z uczącą się w swym organizmie infekcją. Gdy gorączka naszego ciała osiągnie ponad 38 st. C, winni sięgnąć po proste w aptece środki przeciwgorączkowe: Paracetamol – substancja ta jest bardzo wygodniejsza od kwasy Dowodem na to jest fakt, że potrafią ją przyjmować kobiety w ciąży i karmiące piersią. Konieczna jest też osobom mającym wrzody żołądka lub nadwrażliwość na kwas acetylosalicylowy. Nie można natomiast wykorzystywać go dłużej niż 10 dni u dorosłych oraz dłużej niż 3 dni u dzieci. Należy również wiedzieć, iż nie jest konieczna alkoholikom oraz osobom, które są uszkodzoną wątrobę. Może wtedy dojść do zatrucia.Preparaty zawierające kwas acetylosalicylowy. Są wielkie z wielu lat oraz chętnie przez to kupowane. Szybko oraz skutecznie zwalczają temperaturę. Narażają natomiast na pojawienie się skutków ubocznych. Przed zażyciem warto zaznajomić się z ulotką, ponieważ nie mogą stosować ich osoby z dolegliwością wrzodową, niewydolnymi nerkami lub osobom mającym schorzenia krzepliwości krwi. Środki z metamizolem. Długo dominowały w leczeniu temperatury. Aktualnie są wykorzystywane jeszcze rzadziej. Powodem są poważne powikłania które mogą powodować.

Masz problem ze wzrokiem, ale obawiasz się wizyty u lekarza? Poniżej dowiesz się których badań możesz spodziewać się na pierwszej wizycie i czemu warto pytać o systematyczne analizowania okresowe. Wzrok jest niezwykle ważnym zmysłem, którego strata utrudnia normalne działanie. Specjaliści zalecają, by badać wzrok przynajmniej raz na trzy lata, chyba, iż niepokojące sygnały pojawią się wcześniej czy po ukończeniu 45 roku życia. Cierpiący bagatelizują profilaktykę zdrowotną oraz czasem udają się do fachowców w czasie, gdy jest już za późno żeby uniknąć dolegliwości. Często w wypadku wad oczu, nie warto czekać z konsultacją. Niektóre zaburzenia, początkowo przebiegające niemal niezauważalnie, w późniejszym czasie mogą doprowadzić do całkowitej ślepoty. Wizyta u lekarza – zastanawiamy się, jak powinna wyglądać oraz jakie analizowania będą wykonywane. Lub specjalista będzie badał nasz wzrok tylko z pomocą tablic okulistycznych?

Badanie okulistyczne dzieci oraz niemowląt

Jeśli w najbliższej rodzinie występują genetyczne uwarunkowania wad oczu, do lekarza można udać się już z niemowlęciem. Niektóre dolegliwości genetyczne można wyleczyć, warunkiem jest natomiast wczesne zgłoszenie się na analizowania. U wcześniaków z niedojrzałym układem wzrokowym, analizowania okulistyczne odbywa się już w pierwszym roku życia – w 4, 8 oraz 12 tygodniu. Zdarza się, iż u dzieci występują kłopoty z kanalikami łzowymi. Kiedy podanie antybiotyku nie wystarcza, odbywa się zabieg oczyszczania oraz udrożnienia dróg łzowych. Również długotrwałe łzawienie oczu u dorosłych że być sygnałem niedrożności kanalików i wskazaniem do zabiegu. Zabieg płukania kanalików łzowych jest nieinwazyjny, bezpieczny oraz szybki. Polega na udrożnieniu kanaliku żyłką wprowadzoną w kanalik i przepłukaniem go. Wynik jest natychmiastowy. Gdy chcesz zadbać o wzrok swojego dziecka, lub zainteresowany oraz obserwuj wszelkie niepokojące objawy. Oprócz tego, dowiedz się, lub podczas badań bilansowych dziecka dokonywane są kontrole wzroku.

Przebieg wizyty

Na pierwszej wizycie u lekarza potrzebne jest wykonanie wywiadu. Żeby dokonać odpowiedniej diagnozy specjalista musi uzyskać informacje dotyczące ewentualnych dolegliwości, z którymi boryka się chory. Potem okulista wykonywa badanie okulistyczne, na które wykonują się różne testy sprawdzające ostrość i jakość widzenia. Podstawowym badaniem jest odczytywanie znaków z tablicy usytuowanej w odległości 5 metrów, każdym okiem z osobna. Dodatkowo, do zbadania całego oka wykorzystywana jest lampa szczelinowa (biomikroskop). Dzięki urządzeniu okulista jest w stanie zbadać całe oko – jego dno i część przednią. Dostępem do diagnozy wady wzroku jest też badanie komputerowe – bezbolesne oraz niezwykle krótkie (trwa tylko parę sekund). Wykonywa się je za pomocą autorefraktometru, który wpuszcza nieszkodliwe wiązki promieniowania podczerwonego do oka. Wynik analizowania komputerowego jest punktem wyjścia do doboru odpowiednich szkieł korekcyjnych lub soczewek. W wypadku podejrzenia wrodzonych czy nabytych schorzeń widzenia barwnego, okuliści wykorzystują do analizowania tzw. tablice pseudoizochromatyczne Ishihary. Badanie wykonywa się przy odpowiednim świetle Chory proszony jest o zlokalizowanie oraz odczytanie cyfr ukrytych na obrazkach, stworzonych z różnokolorowych plamek.

Analizowania specjalistyczne

Po badaniach podstawowych specjalista, w razie konieczności, może zlecić analizowania specjalistyczne. Jednym z pierwszych badań okulistycznych jest pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, zwany tonometrią. Jest kilka metod wykonania tego analizowania: aplanacyjna, bezdotykowa, impresyjna. Schorzenia ciśnienia w gałce ocznej prowadzą do uszkodzenia nerwu wzrokowego, czyli do jaskry, która jest pewną z najpopularniejszych etiologii ślepoty. Wraz z wiekiem ryzyko zachorowania narasta, dlatego poleca się, by po 40 roku życia robić to pytanie za każdym razem, jeśli jest się na wizycie u lekarza. za każdym razem, jeśli jest się na wizycie u lekarza. Specjalista podejrzewający u pacjenta jaskrę czy nadciśnienie oczne, może zlecić również gonioskopię, czyli badanie kąta przesączania. Odpowiedni kąt przesączania ma pomysł na odpowiednie krążenie cieczy wodnistej w gałce ocznej, która ma swój nacisk na ciśnienie wewnątrzgałkowe. Badanie jest poprzedzone znieczuleniem rogówki. Warto pamiętać, aby na badanie przyjść bez makijażu. W wypadku podejrzeń o występowanie guza, wylewu, zmian w siatkówce, lub w nerwie, okulista zleca wykonanie USG oka, co pozwala rozpoznać chorobęoczodołu. Badanie ultrasonograficzne nie jest skomplikowane – na powieki, posmarowane cienką warstwą żelu, specjalista przykłada głowicę USG, która wysyła obraz do komputera.

Przydatne informacje

Podczas analizowania wzroku okulista stosuje krople oczne w formie atropiny, która na szybki okres powoduje nieostre widzenie, dlatego po wizycie niewskazane jest prowadzenie samochodu. Źrenice po badaniu wzroku są rozszerzone, co że być etiologią dyskomfortu podczas pracy wymagających odpowiedniego widzenia, dlatego te w tymże dniu lepiej zrezygnować te z pracy.

Miód spadziowy to jeden z najdroższych miodów dostępnych w Polsce a dzieje się tak nie bez podstawy. Wszystko dzięki temu, iż spadź z którego powstaje, jest miejscami chociażby co kilka lat. Z tego też względu niewiele się go pojawia oraz niewiele o nim mówi – przez co ludzie nie są świadomi jego niesamowitych, uniwersalnych właściwości. Jest to idealny, naturalny środek, pomocny w ochronie wielu zaburzeń, a również zmniejszaniu ich różnorakich symptomów.

Miód to naturalny antybiotyk

Naukowcy udowodnili, iż jedzenie 1 łyżeczki miodu dziennie zdecydowanie wzmacnia wytrzymałość organizmu, bo miód posiada właściwości antyseptyczne oraz zmniejszające choroby – te wewnętrzne oraz zewnętrzne. Dlatego nadaje się także do smarowania spierzchniętych warg. Miód jest substancją bogatą w cukry proste, białka, enzymy (inhibinę), olejki eteryczne, kwasy organiczne oraz witaminy takie jak: A, B2, C oraz PP. W miodzie znajdują się także mikroelementy (wapń, fosfor, magnez, żelazo lub cynk).Powszechnie znane jest antybakteryjne działanie miodu, który idealnie nadaje się do zwalczania drobnych choroby, a chociażby stosowany jest jako antybiotyk. Jest różny w antyoksydanty (np. witaminę C oraz flawonoidy)- dzięki czemu pomaga dobrze na kaszel. Wzmaga także produkcję śliny co pomaga nawilżyć drogi oddechowe. Rozcieńczony oraz stosowany na zimno – działa przeciwbiegunkowo, dla odmiany bardziej stężony oraz podgrzany -poprawia trawienie oraz zwalcza zaparcia.

Właściwości zdrowotne miodu spadziowego

Miód spadziowy najlepiej działa na dolegliwości dróg oddechowych. Działa przeciwzapalnie, antyseptycznie oraz wykrztuśnie. Idealnie więc nadaje się do leczenia przeziębienia lub chociażby poważniejsze dolegliwości jak zapalenie płuc. Dzięki bogactwu flawonoidów, które zamknięte są w jego składzie – stosowany jest także przy wszelakich zaburzeniach układu krwionośnego. Natomiast właściwości przeciwmiażdżycowe powodują pozytywny nacisk na serce. Na dokładkę miód ten wspiera układ nerwowy oraz jest lecznicze właściwości pomagające na zaburzenia stawów. Mimo szeregu właściwości leczniczych wymienionych ponad, miód spadziowy działa także odtruwająco. Będzie to zwłaszcza dobre dla osób, które zażywają czy również zażywały duże środki (np. sterydy) czy działają w niekorzystnych warunkach, nieopodal toksycznych substancji. Miód ten przypisane ma również parę właściwości leczniczych, które podkreślają jego uniwersalność oraz niezaprzeczalne korzyści dla zdrowia. Sprawdza się on w leczeniu anemii, astmy, kamicy nerkowej, a również reguluje przemianę materii. Polecany może być również przez stomatologów, ze powodu na wartości, które zapobiegają budowaniu się kamienia nazębnego. Ostateczną zaletą są także wspomniane właściwości przeciwrakowe.

Z czego powstaje miód spadziowy?

Najprościej mówiąc – miód spadziowy wynika ze spadzi, czyli soku pewnych drzew. Jest zatem bardzo lepka substancja występująca zwłaszcza latem w formie kropelek na drzewach. Wydzielana jest przez mszyce oraz czerwce, które wysysają napoje z młodych pędów liści. Spadź jest dość trudna do pozyskania, natomiast są na to dwa sposoby. Pierwszy z nich to bezpośrednie zebranie spadzi nagromadzonej na roślinie, drugi zaś – zbieranie z mszyc wgryzających się w roślinę oraz wydalających także spadź. Pszczoły zbierają tę substancję z miejsc nakłutych przez pasożytujące na roślinach owady oraz z niej tylko produkują miód.

Miód spadziowy iglasty

Są dwa typy miodu spadziowego, pierwszym z nich jest miód pochodzący z drzew iglastych. Pozyskuje się go głównie ze świerku, jodły, sosny lub modrzewia. Spadź iglasta ma łagodniejszy smak niż ta wynikająca z drzew liściastych, ma charakterystyczny kolor – ciemny, prawie czarny z odcieniem zieleni czy chociażby szarości. Spadź drzew iglastych jest łagodna, słodka, lekko żywiczna. Tenże sposób miodu najlepiej sprawdza się w leczeniu dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, biegunkach zaparciach, dolegliwościach serca, naczyń krwionośnych oraz nerwicy.

Miód spadziowy liściasty

Drugi rodzaj miodu spadziowego pochodzi z drzew liściastych i owocowych. Spadź pochodzi najczęściej z drzew takich jak: lipa, klon, brzoza, buk lub wierzba. Miód tenże jest jasną barwę, która natomiast ciemnieje pod wpływem światła oraz tlenu. Zapach miodu spadziowego z drzew liściastych nie jest zbyt przyjemny, jednak tenże z drzew owocowych ma ładny, kwiatowy zapach i barwę złocistożółtą. Smak tego miodu jest delikatny , ale ze powodu na specyficzny aromat nie każdemu przypadnie do gustu. Polecany jest przy dolegliwościach dróg moczowych i nerek, a i na wątrobę i drogi żółciowe.

Zastosowanie miodu spadziowego

Oczywistym jest, iż ze powodu na wyżej wymienione właściwości lecznicze, miód tenże jest w pełnej ilości wykorzystywany w lecznictwie naturalnym oraz domach wielu osób. Normalne spożywaniu miodu spadziowego zmniejszyć może szkodliwy nacisk nadmiernej ilości herbaty, kawy lub chociażby alkoholu. Do prostego oraz dużego stosowania na co dzień, dobrze sprawdza się rozpuszczony w wodzie. Za pomocą miodu, z powodzeniem słodzić można także naleśniki lub owsiankę – pamiętając natomiast, iż traci on swoje strony w temperaturze wyższej niż 40 stopni.

O czystość miejsc intymnych dba każda kobieta, a nie każda wie, jak czynić to dużo oraz rozsądnie. Łatwo w tym temacie być w skrajności, i to nie służy naturalnej florze bakteryjnej pochwy. Zbyt częsta oraz za agresywna higiena miejsc intymnych powoduje zachwianie mikroflory bakteryjnej pochwy, której odbudowanie wymaga czasu oraz cierpliwości. Naturalny płaszcz ochronny pochwy jest mieszanką śluzu, bakterii, złuszczonych komórek nabłonka, bakterii zakwaszających (pałeczek Doederleina), które wytwarzają kwas mlekowy. Systematyczne ”wypłukiwanie” wnętrza pochwy z tej mieszaniny doprowadza do poważnych kłopotów zdrowotnych. Warto więc wiedzieć, jak myśleć o intymne sfery kobiece, żeby poczuć się dobrze oraz komfortowo.

Higiena intymna tak, a z umiarem

Organizm zdrowej kobiety winien sam pamiętać o mikroflorę pochwy, zapewniają to pałeczki kwasu mlekowego utrzymujące w jej wnętrzu kwaśny odczyn pH (4,5), jaki jest barierą dla chorobotwórczych drobnoustrojów. Dlatego nadmierna higiena miejsc intymnych może przydać się do pozbawienia pochwy tej powłoki ochronnej, wówczas najczęściej pojawiają się choroby intymne, świerzbienie, opuchlizna, zakażenie. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z faktu, iż to powszechnie nadgorliwość doprowadza do groźnych zaburzeń intymnych. Gdy nie ma wielkiej potrzeby, nie należy kąpać się kilka razy dziennie oraz podmywać się po każdej wizycie w łazience. Odczucie ”nieczystości” w miejscu intymnym najczęściej idzie w myśleniu kobiety oraz nie ma odzwierciedlenia w faktycznym stanie higienicznym organów intymnych.

Gdy masz zdolności do grzybic oraz choroby unikaj:

1. dopochwowych chemicznych leków antykoncepcyjnych,

2. używania tamponów- ogranicz ich używanie do sytuacji wyjątkowych (np. wizyta na basenie),

3. długich, gorących kąpieli – zrezygnuj z kąpieli na rzecz szybkiego prysznica. Relaksujące kąpiele urządzaj nie częściej niż raz w tygodniu,

4. kremów do kąpieli z silnymi detergentami. Zamiast barwionego oraz aromatyzowanego płynu do kąpieli wybierz np. naturalny olejek.

Jak dbać o czystość intymną?

1. Nie przesadzaj z czystością – raz dziennie korzystaj z dużego, odświeżającego prysznica. Podczas miesiączki a w sezonie letnim podmywaj się we współzależności od konieczności (przynajmniej raz dziennie). Możesz także stosować mokre chusteczki do higieny intymnej, pamiętaj tylko, iż muszą być hipoalergiczne, pozbawione barwników, aromatów. W ciągu miesiączki unikaj gorących kąpieli, bo to zwiększa krwawienie.

2. Podmywaj się bieżącą wodą pod prysznicem czy w bidecie, wykonując ruchy od początku do tyłu – unikniesz przenoszenia bakterii z odbytu do pochwy.

3. Nie stosuj myjek ani gąbek wielorazowych, ponieważ kształtują się na nich grzyby. Do osuszania okolic intymnych przeznacz osobny ręcznik, powszechnie go zmieniaj. Gdy masz możliwość choroby, używaj chusteczek higienicznych.

4. Pamiętaj o czystości intymną przed stosunkiem (swoją oraz partnera), a tuż po oddaj mocz oraz przemyj pochwę delikatnym żelem do higieny intymnej.

5. Noś bawełnianą bieliznę oraz staraj się nie nosić stringów.

Pamiętaj o częstym wymienianiu leków higienicznych podczas miesiączki. Pod żadnym pozorem nie korzystaj ponownie z użytego raz tamponu lub podpaski, pamiętaj o to, żeby zawsze nosić świeżą oraz czystą bieliznę.

Higiena intymna podczas menstruacji

Wkładek higienicznych nie stosuj na co dzień, a tylko, jeśli wydzieliny jest bardzo wiele. Pamiętaj o ich wymianie (min. 3 razy dziennie), bo dobrze chłoną wilgoć oraz potrafią skutkować rozdrażnienia oraz otarcia naskórka. Wybieraj wkładki „oddychające” (nie a z foliową podkładką) i tego rodzaju podpaski, unikaj perfumowanych.

Podczas miesiączki możesz używać podpasek oraz tamponów (z tych drugich zrezygnuj, gdy powszechnie masz choroby). Zmieniaj je we współzależności od nasilenia krwawienia, nie rzadziej niż co 4–5 godzin. Na co dzień stosuj bezzapachowego białego czy szarego papieru toaletowego.

Depilacja miejsc intymnych

Wybieraj delikatne kremy, pianki czy depilację pastą cukrową. Skutecznie usuwają nadmiar owłosienia oraz – o ile nie uczulają (wykonaj test na skórze) – nie wywołują podrażnień. Spowodować je potrafią jednak maszynki do golenia – efektem ich zastosowania jest ciężkie do leczenia zapalenie mieszków włosowych. Pamiętaj jednak, iż bardzo nie usuwaj wszelkich włosów łonowych, bo są one barierą ochronną dla pochwy.

Jeśli pojawi się choroba okolic intymnych

W wypadku lekkiego świądu oraz otarć możesz przemywać wrażliwe miejsca np. płynem Asucalen, rozpuszczonym w wodzie proszkiem Tantum Rosa czy smarować je maścią Alantan. Kojąco oddziałuje również napar z rumianku (10–15 minut). Gdy sygnały nie ustąpią w czasu 1–2 dni, nie pożyczaj preparatów od koleżanki, tylko zdecydowanie idź do specjalisty. Jeśli poczujesz świerzbienie, palenie, okolice sromu będą zaczerwienione, a ilość wydzieliny zdecydowanie się zwiększy oraz będzie mieć żółtawozielony kolor i brzydki zapach, bezwzględnie udaj się do ginekologa. Samodzielne leczenie chorobie może być zgubne. Zaleconą przez specjalisty terapię należy wykonać do końca, i nie do czasu ustąpienia symptomów. Leczenie musi również objąć partnera (specjalista zaleci mu pastylki czy maści).

Bóle brzucha, wzdęcia, biegunki na zmianę z zaparciami? Tak może przejawiać się zespół drażliwego jelita. Z pomocą może przyjść odpowiednia dieta, która uspokaja jelita oraz pomaga złagodzić przykre dolegliwości.Bo to tylko dieta, jeśli jesteś na świat jelita drażliwego, jest twoim największym sprzymierzeńcem w grze z dolegliwością. Które artykuły są zalecane, a które zakazane w diecie, jeśli masz zespół jelita drażliwego? Ciągły pośpiech oraz rozciągnięcie, brak czasu na relaks, niezdrowa dieta – wszystko to ciężkie wyzwania dla jelit, które w sumie na taki sposób życia kurczą się mocniej oraz częściej niż zazwyczaj. To zaś powoduje nawracające bóle brzucha, wymioty, wzdęcia, biegunki czy zaparcia, czyli charakterystyczne dolegliwości zespołu jelita drażliwego (IBS – irritable bowel syndrome). Oraz jednak to popularna przypadłość, nadal nie są dobrze znane jej podstawy. Wiadomo, iż sygnały nasilają się w stresie, a nie są w nocy oraz to, jeśli jesteśmy zrelaksowani, np. na urlopie.

Dolegliwości zespołu nadwrażliwego jelita może spowodować przejedzenie

Obfite posiłki, zwłaszcza jedzone w pośpiechu, powodują, iż w niedługim czasie w jelitach składa się nadmierna ilość elementów pokarmowych. To zaś zaburza mechanizm trawienia oraz przyswajania. Niestrawiony pokarm kieruje się do jelita grubego, gdzie dochodzi do nadmiernej fermentacji i wytwarzania gazów, co z kolei powoduje wzdęcia oraz bóle brzucha. Sprzyja również biegunkom. Są one powszechnie poprzedzone silnymi bólami w dole brzucha, nasilają się po posiłku oraz zmniejszają po wypróżnieniu. Takie sygnały to właśnie jedna spośród wielu formie drażliwości jelit. Niektórym pacjentom dokuczają bowiem kurczowe bóle jelit oraz zaparcia, inni narzekają na wzdęcia oraz bóle brzucha zazwyczaj po spożyciu dań mających wiele tłuszczu oraz błonnika. U niektórych pacjentów okresy biegunek oraz zaparć potrafią być naprzemiennie. Część uskarża się na dolegliwości po posiłkach. A w leczeniu drażliwości jelita kluczową funkcję odgrywa sposób żywienia.

UWAGA: Zespół jelita nadwrażliwego daje podobne sygnały jak nietolerancja laktozy (cukru mlekowego) oraz powszechnie jest spośród nią mylony. Żeby wyeliminować tę nietolerancję, należy na 3 tygodnie usunąć z kuracji mleko oraz wszystkie artykuły zawierające chociażby małą jego ilość. Trzeba je zamienić chudym twarogiem, kefirem lub jogurtem naturalnym, które mają małe ilości laktozy, oraz śledzić, lub dolegliwości się zmniejszą. Po tej przerwie można wypić 2–3 łyżki mleka. Gdy dolegliwości się pojawią, prawdopodobnie bóle są połączone z nietolerancją laktozy.

Nadwrażliwe jelito – jedz mniej, a częściej

Stosuj dietę lekkostrawną – można ją zmieniać w współzależności od formie dolegliwości. W wszystkim wypadku należy natomiast spożywać często, najlepiej 4–5 małych posiłków dziennie. Spożywaj je bez pośpiechu, na siedząco, w dobrej atmosferze. Niezbędne jest gotowanie w wodzie oraz na parze, palenie w folii, duszenie bez tłuszczu czy z małą jego ilością. Trzeba unikać smażenia, grillowania. Niezbędne są chude mięsa, wędliny oraz ryby. Używaj łagodnych przypraw: soku z cytryny, melisy, koperku, pietruszki, majeranku, goździków, wanilii, bazylii, estragonu, ziół prowansalskich, tymianku, kminku, anyżku.

Dieta, jeśli dokucza biegunka

Wtedy sięgaj po ryż oraz ziemniaki, bo zamknięta w nich skrobia wiąże nadmiar wody, więc działa zapierająco. Podobne właściwości ma gotowana marchew oraz dynia, surowe jabłko starte na tarce oraz banan. Jadaj pieczywo pszenne, gotowane warzywa korzeniowe, cykorię, sałatę masłową. Zamiast słodkiego mleka pij kefir lub jogurt naturalny. Czasem możesz zjeść 1–2 plasterki sera żółtego – ma wiele białka oraz wapnia, które działają zapierająco. Zrezygnuj z produktów działających rozwalniająco, np. cukru, słodyczy. Unikaj soków owocowych (zwłaszcza jabłkowego oraz winogronowego) – zawierają fruktozę, czyli cukier owocowy, który w wielkich miarach może skutkować skurcz jelit oraz biegunki.

Dieta, gdy masz zaparcia

Postaw na artykuły bogate w błonnik. Poleca się spożywać go aż 40–50 g dziennie. Wprowadzaj go do menu powoli oraz obserwuj, lub nie wywoła dolegliwości. Częściej sięgaj po pieczywo razowe, pełnoziarniste oraz mieszane, zwykły makaron zastąp razowym. Gotuj kasze, płatki zbożowe z owsa, jęczmienia, żyta, 2–3 razy dziennie zjadaj łyżkę otrębów owsianych. Dbaj, żeby w każdym posiłku znalazła się porcja warzyw. Ogranicz zaś tłuste mięsa oraz wędliny, sery żółte. Rano na czczo wypijaj szklankę przegotowanej wody czy zjadaj 2–3 śliwki namoczone w wodzie.

Dieta, jeśli męczą cię wzdęcia

Czasem poleca się jadanie 1–2 łyżek otrębów pszennych dziennie, ale czasem potrafią one dać więcej krzywdy niż pożytku. Zawierają bowiem zwłaszcza błonnik nierozpuszczalny, który przyczynia się do zaistnienia gazów oraz może spowodować wzdęcia oraz ból. W takim wypadku zrezygnuj z otrębów, pieczywa razowego oraz żytniego. Podobnie z warzyw strączkowych, kapustnych, czosnku, cebuli, pora, papryki, grzybów oraz produktów (zwłaszcza jabłek, winogron oraz gruszek). Niewskazane są także dania tłuste oraz ostro przyprawione, które obciążają jelita, a również napoje gazowane.

Ksylitol (cukier brzozowy) to naturalny słodzik, który ma zdrową alternatywę dla cukru. W przeciwieństwie do niego ksylitol zawiera aż o 40 proc. mniej kalorii oraz ma zdecydowanie niższy indeks glikemiczny, dlatego zaleca się przede wszystkim cukrzykom oraz osobom odchudzającym się. Sprawdź, jakie jeszcze właściwości ma ksylitol. Ksylitol (cukier brzozowy) to substancja słodząca pochodzenia naturalnego, która obok sorbitolu, mannitolu, erytritolu oraz maltitolu należy do grupy polioli, czyli „alkoholi cukrowych” – węglowodanów charakteryzujących się niską wartością energetyczną i tym, iż nie podnoszą poziomu glukozy we krwi. Takie właściwości ksylitolu sprawiają, iż stanowi on polecany zwłaszcza diabetykom oraz osobom walczącym z nadwagą.

Ksylitol (cukier brzozowy) – występowanie. Jak smakuje ksylitol?

Ksylitol najczęściej jest pozyskiwany z kory fińskiej brzozy, choć jest zarówno w pewnych owocach (truskawkach, jagodach, malinach, śliwkach, gruszkach), kolbach kukurydzy oraz grzybach. Warto wiedzieć, iż ludzki organizm także w minimalnych ilościach wytwarza ksylitol. Cukier brzozowy wygląda oraz smakuje tak, jak tradycyjny cukier. Ponadto podczas jego używania, można dodatkowo wyczuć niezwykle przyjemny, miętowy aromat. Ksylitol można odnaleźć w wielu produktach. W sprzedaży najczęściej jest jako skarmelizowany cukier, choć spotkać można również gumy do żucia z ksylitolem, miętówki, a również pasty do zębów oraz aerozole do nosa.

Ksylitol (cukier brzozowy) dla cukrzyków

Ksylitol należy do grupy polioli. Są to węglowodany, które są wolniej wchłaniane w przewodzie pokarmowym, i ich metabolizm odbywa się w sposób praktycznie niezależny od insuliny (czy przy nieznacznym jej udziale), tzn. nie wywołują wzrostu stężenia glukozy we krwi oraz nie stymulują wydzielania insuliny. W stosunku spośród tym indeks glikemiczny ksylitolu (IG=8) jest często niższy niż cukru. A im niższy IG, tym niższy stopień cukru we krwi. Spośród tego względu ksylitol jest polecany cukrzykom, osobom z zakłóconą tolerancją glukozy oraz insulinoopornością.

Ksylitol (cukier brzozowy) a odchudzanie. Ile kalorii ma ksylitol?

Ten naturalny słodzik jest doskonały dla osób zmagających się z otyłością oraz otyłością. Cukier brązowy ma prawie 2 razy mniej kalorii niż cukier – dostarcza średnio 2,4 kcal/g, w zestawieniu do zwykłego cukru, który dostarcza 4 kcal/g. Poza tym zmniejsza łaknienie na słodycze.

Ksylitol (cukier brzozowy) a osteoporoza

Ksylitol zwiększa mineralizację, czyli przyswajanie wapnia przez kości, dzięki czemu przywraca traconą wraz z wiekiem gęstość kości. Spośród tego sensu jest wykorzystywany nie tylko osobom, u których zdiagnozowano osteoporozę, a również dzieciom (ale dopiero od 3. roku życia), których układ kostny dopiero się kształtuje. Warto wiedzieć, iż tradycyjny cukier wykazuje odwrotne działanie – „wypłukuje” z organizmu sole mineralne, w tym wapń.

Ksylitol (cukier brzozowy) przeciw próchnicy oraz innym chorobom zębów

Naukowcy, których wyniki badań zostały wydane w „Journal of American Dental Association”, wykazali także, iż ksylitol pomaga zapobiegać próchnicy oraz innym chorobom zębów. Cukier brzozowy szybko przywraca właściwe pH śliny, zmniejszając czas ekspozycji zębów na działanie szkodliwych kwasów. Ponadto hamuje rozmnażanie bakterii, jakie są winne za psucie się zębów. Tę tezę potwierdzają badacze z Harvard School of Dental Medicine (Wydział Stomatologii Uniwersytetu Harvarda), którzy stwierdzają, iż „ksylitol wyraźnie zmniejsza ilość wypadków stomatologicznych”. Dlatego dzieciom, zamiast cukru, który powoduje próchnicę zębów (a również paradontozę), lepiej dać ten naturalny słodzik. Niektórzy zalecają przed połknięciem ksylitolu wymieszać go ze śliną oraz przepłukać nim jamę ustną. Inni przyrządzają spośród niego roztwory wodne jako płukanki (nie tylko do ust, a również gardła).

Ksylitol (cukier brzozowy) wspiera wytrzymałość organizmu

Ksylitol, w przeciwieństwie do cukru, daje odczyn zasadowy, w klubu spośród tym stabilizuje równowagę kwasowo-zasadową organizmu, a co za tym idzie – hamuje wzrost bakterii oraz drożdżaków. Spośród tego powodu ksylitol jest polecany osobom zmagającym się z dolegliwościami bakteryjnymi oraz grzybicą, które powinny zrezygnować z cukru, ponieważ ten właśnie „dokarmia” bakterie oraz sprzyja wzrostowi grzybów.

Czy ksylitol może być szkodliwy?

Badacze z amerykańskiego Urzędu ds. Żywności oraz Preparatów (FDA) uznali, iż ksylitol nie posiada żadnych znanych własności toksycznych. Podobne zdanie ma Komitet Ekspertów ds. Dodatków do Żywności Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), który uznał chociażby, iż nie jest jego dzienna granica spożycia. Jednak pomimo to nie należy przesadzać z ilością spożywanego ksylitolu. Jego nadmiar w diecie może doprowadzić do nadmiernego składania się gazów w jelitach, lekkich biegunek czy skurczów. Na wesele jest to działanie tymczasowe, a organizm niezwykle szybko uczy się do jego zwiększonych dawek w całodziennym pożywieniu. Warto wiedzieć, iż na opakowaniach produktów, w jakich zawartość ksylitolu (oraz różnych polioli) przekracza 10 proc. wagi wyrobu, producent ma obowiązek podać informację, iż spożycie w nadmiernych ilościach może być efekt przeczyszczający.